Je wilt een andere invulling geven aan je werk of loopbaan, maar je komt maar niet tot actie…
Je werk kost je veel meer energie dan het je oplevert…
Je baan houdt op te bestaan en je wil een nieuwe baan die goed aansluit bij jouw talenten…
Verlang je naar ander werk? Wil jij weer met plezier naar je werk? Werk waarin je kwaliteiten en talenten volop tot hun recht komen? Wil jij weten wat jou gaat helpen om hierin stappen te gaan zetten?
Kom dan naar onze workshop “Jouw 1e stap op weg naar nieuw werk”
En ontdek hoe jij de volgende stap kan gaan zetten.
Deze workshop helpt je om inzicht te krijgen in:
wat je weerhoudt om in actie te komen
wat jij nodig hebt om stappen te gaan zetten
Wat jouw concrete eerste stap is, waarmee jij dit nieuwe pad kunt inslaan
De workshop begeleiders, even voorstellen…
Mareska Groen
Het is mijn passie om mensen te begeleiden naar een nieuwe plezierige werkbestemming. Ik ben van oorsprong bedrijfskundige en heb 20 jaar ervaring als HR Businesspartner en als lijnmanager. Inmiddels al weer 10 jaar werkzaam als eigen ondernemer in het begeleiden van verandering ofwel bij organisaties ofwel in 1 op 1 loopbaancoaching. Ik ben ervaringsdeskundige en weet hoe moeilijk het is om je los te maken van een baan. Ik heb Annerose leren kennen bij Phoenix, een 3 jarige coach opleiding in Persoonlijk leiderschap.
Annerose Büchel van Steenbergen
Mensen helpen weer in verbinding te komen met zichzelf. Ten volste ervaren wie ze zijn en wat ze willen. Om van daaruit stappen te zetten naar meer rust, energie en (werk)plezier in hun leven. Daar word ik blij van. We leven in een maatschappij waarin een groot beroep wordt gedaan op onze ratio. Ik heb zelf mogen ervaren dat, wanneer je voor belangrijke vragen staat of vastloopt, het juíst nodig is je intuïtie meer aan het woord te laten. Hoofd en hart in balans. Dat heeft mij doen besluiten om mijn baan als (project)manager en begeleider van verandering en transformatie in de financiële dienstverlening achter mij te laten. Ik begeleid nu mensen, teams en organisaties in hun ontwikkeling vanuit mijn eigen bedrijf “Met Annerose”.
Praktischeinformatie
Deze workshop vindt plaats op 10 september in Zeist en op 22 september in Waalre. Beide locaties zijn goed bereikbaar met OV en hebben ook voldoende gratis parkeerplaatsen in de buurt. We bieden deze workshop aan tegen kostprijs €99,-
Data & Tijden:
Vrijdag 10 september 2021, 9:00 – 12:00 locatie Zeist
Woensdag 22 september 2021, 9:00 – 12:00 locatie Waalre
Inschrijven kan eenvoudig:
Stuur een mail naar: eerstestap@greentrees.nl met vermelding van je naam, je telefoonnummer en de datum van de workshop waar jij naar toe wilt. Je ontvangt daarna een bevestiging van ons.
En opeens had ik er zo’n genoeg van, ik greep het hele pak papier dat net uit de printer kwam en met een ruk gooide ik het hele pak mijn kantoor uit, de gang in. De pagina’s vlogen door de lucht, en verspreiden zich over de hele gang. Collega’s liepen de gang op en keken verbaasd naar mij. Ik was zo kwaad, ik had ook de printer zelf de gang in kunnen smijten. Hoeveel uren, woorden, verbeteringen had ik al niet doorgevoerd? Hoeveel avonden had ik hier al in zitten? Hoe vaak moest ik nog pagina’s opnieuw verbeteren? Ik was er echt klaar mee!
Ik was op dat moment consultant bij een adviesbureau. Ik werkte ruim 40 uur in de week. Ik moest 75% van mijn tijd aan opdrachten voor klanten kunnen factureren, dat was mijn target. En daarnaast, in het belang van de zaak, werkte ik aan product ontwikkeling. Zo kwam het dat ik op een dag “Ja” zei tegen dit waanzinnige project, (of beter gezegd, geen NEE zei…). Dit boek was bedoeld als een handleiding voor organisaties voor het invoeren van een systeem van flexibele arbeidsvoorwaarden.
Ik had, naïef en onervaren als ik was, totaal niet ingeschat wat dit boek voor mij zou betekenen. Sterker nog, ik had daar geen moment over nagedacht! Toen mijn baas aan mij en mijn collega vertelde dat hij dit boek wilde uitbrengen en dat wij het zouden redigeren en deels ook schrijven, heb ik zelfs geen moment nagedacht, ik zei gewoon :“Ja”.
Hoe zorg je er dan voor, dat je grotendeels werk doet wat jij leuk vindt?
Nu denk je misschien bij jezelf, “huh” maar werk is toch doorgaans niet leuk? En nu kan ik er zeker ineens voor zorgen dat het wel leuk wordt? Deh….
Maar zo gek is deze gedachte helemaal niet. Denk maar eens aan je werkgever, waar heeft deze meer aan: een gemotiveerde en blije medewerker of een uitgebluste chagrijn die exact om 16:30 het pand verlaat….?
Juist, ja. Elke werkgever kiest voor de gemotiveerde en blije werknemer. Dus, het gaat erom dat jij zelfduidelijk aangeeft welk werk jij leuk vindt en dat jij zelfNEE zegt tegen werk wat niet leuk is voor jou. Lees hier mijn 5 tips over hoe je dit kan aanpakken:
Tip 1: Zie het als een onderhandeling…. Wat willen zij en wat wil ik en hoe komen wij dan tot elkaar?
Dit lijkt heel simpel, ik hoor het je denken. En tegelijkertijd werkt dit inderdaad heel eenvoudig. Stel je baas vraagt jou bijv. om projectleider te worden voor de invoering van een nieuw kwaliteits systeem…… Hij/zij komt met een overtuigend verhaal dat jij dit moet doen. Op dat moment ga jij vertragen, je zegt bijv. goh je overvalt me hiermee (hiermee koop je eigenlijk extra tijd voor jezelf om na te denken). Dan noem je eens op wat je nu allemaal doet aan werkzaamheden en je stelt hardop de vraag óf en hoe dit bij jouw werk gaat passen. Je baas zal je waarschijnlijk gaan proberen te overtuigen dat dit geen probleem zal zijn. (Hij/zij wil nog steeds dat jij het gaat doen.) Vervolgens geef je aan dat je al veel op je bord hebt liggen en vraag je gewoon aan je baas, welke taak er dan af kan, zodat je deze kan doen? Je baas, inmiddels blij, dat je het toch wilt doen, gaat meedenken over de taak die er dan (tijdelijk) af kan.
Tip 2: Zeg: “NEE” tegen het werk waarvan je meteen al denkt “UGH” (zoals in mijn voorbeeld van het boek redigeren)
Je krijgt een taak waarvan jij meteen al denkt: “oh bah, dit is niet mijn ding”. In plaats van dit je maar te laten overkomen, maak je een goede afweging voor jezelf. Wil ik dit echt niet? Hoeveel frustratie gaat mij dit geven? Of valt het eigenlijk wel mee? Afhankelijk van je afweging, kun je ervoor kiezen om NEE te zeggen. NEE zeggen is altijd een optie (ook al realiseren we ons dat niet, omdat we ergens het gevoel hebben dat het de bedoeling is om te doen wat er gevraagd wordt). Nee zeggen kan altijd. Hier lees je mijn tip over hoe je dit aanpakt.
Neem even de tijd en zonder je even af. En vertel jezelf, dat het echt zo is dat jij mag kiezen. Ga vervolgens bij jezelf na waarom je deze taak zo erg vindt. Schrijf dit op terwijl je je baas in gedachten houdt. Zij/hij moet uit deze argumenten kunnen begrijpen hoe erg het werkelijk voor je is. Maak dan een afweging, tot hoever wil je gaan?
Als je dit toch moet doen, wil je dan liever met ontslag? Of wil je er dan een bonus voor vragen? Of wil je dan extra vrije dagen? Of wil je dat je baas een nog veel ergere taak van je bord af haalt? Oftewel, als het toch zou moeten, wat kan er dan tegenover staan dat het voor jou wel te doen is? Dit is je onderhandelingsmarge, je weet nu tot hoever je wilt gaan, en wat je er, als het moet, voor terug wilt.
En dan, zoek je je baas op voor een goed gesprek. Een gesprek waarin je jezelf heel serieus neemt. In dit hele gesprek blijf je steeds focussen op jouw belang, jouw belang om deze taak niet uit te voeren, omdat jij het zo verschrikkelijk vindt en dit is precies wat je je baas gaat uitleggen.
Tip 3: Communiceer zeer regelmatig zelf naar je baas en je collega’s welk werk jij zelf graag doet…
En wat vind jij dan zelf leuk werk? Neem regelmatig de tijd om even de balans op te maken. Wat is je takenpakket, welke taken vind je leuk, hoe komt dat, waar bestaan deze taken uit, met wie doe je deze taken? Welke taken zijn er nog meer die hierop lijken die je ook zou kunnen doen, en waar je een saaie taak voor zou kunnen proberen in te ruilen…..
Als je je ervan bewust bent wat je leuk werk vindt, kun je ook makkelijker de kans op leuk werk grijpen als deze langs komt. Stel er wordt bijvoorbeeld in een vergadering een project besproken wat jou heel leuk lijkt dan kan je (met deze zelfkennis) meteen spontaan aangeven dat je dit graag zou willen oppakken. Daarnaast werkt het goed als je regelmatig aan je collega’s en je baas vertelt wat jij leuk werk vindt. Hoe meer mensen dit weten, hoe groter de kans dat jij het krijgt!
Tip 4: Realiseer je dat jij stuurt. De auto van jou als medewerker heeft een stuur en een versnellingsbak en jawel, jij bent hier de bestuurder.
Je bent geneigd als werknemer om gewoon te doen wat er gevraagd wordt. Het lijkt ook soms echt één richting verkeer. Tegelijkertijd is er veel meer ruimte dan je denkt voor eigen invulling. Jij bepaalt het tempo en jij bepaalt of je harder gaat lopen om iets vandaag af te krijgen. Maak dus bewuste keuzes, vraag jezelf: “Wil ik dit vandaag nog afmaken? Moet het vandaag af? Is er ruimte om te schuiven?” Ga op zoek naar jouw regelruimte. Kun je bijvoorbeeld bepaalde taken even niet doen zodat je tijd krijgt voor deze taak? Kun je een halve dag ongestoord thuis gaan werken om het eerder af te hebben? Kun je met je collega’s overleggen om het werk anders op te delen zodat jouw deel net iets uitvoerbaarder wordt?
Tip 5: Geef als het moet je werk terug; vertel eerlijk dat het echt niet meer gaat; je wordt er ongelukkig van…
Dit lijkt geen prettige optie. Echter als je het aan een werkgever vraagt, willen ze allemaal liever dat je eerlijk bent over je werk waar je vreselijk ongelukkig van wordt, dan dat je ontslag neemt, of erger nog ziek thuis komt te zitten. Ik dacht vaak in deze situaties, ze zien het wel aan mij, ze zien vast wel dat ik het vreselijk vind en dan op een dag, komen ze met een aanbod voor ander werk. Helaas kwam ik erachter dat het echt zo niet werkt. Collega’s en bazen zien wat ze willen zien, namelijk jij bent er mee bezig en het gaat afkomen. Collega’s en bazen zijn geen helderzienden, laat ze dan ook niet raden. Vind je het echt verschrikkelijk? Word je er dood ongelukkig van? Vertel het ze! Geef aan dat je het niet kan afmaken, dat je met je collega’s en baas naar een oplossing wilt zoeken maar dat zo verder gaan echt niet meer lukt. Je zult verbaasd zijn over de mogelijkheden die er dan blijken te zijn.
Stel je voor: je wordt midden in de nacht gebeld door het LUMC, je moeder heeft een hartinfarct gehad en haar toestand is ernstig. De stem aan de telefoon zegt dat het verstandig is om meteen (2:00 ‘s nachts!!) te komen, om haar nog te zien…
Toen dit mij overkwam, kon ik niet anders dan meteen in mijn “overlevingsmodus” schieten: NU handelen en mijn gevoel afblokken. Daarom lukte het mij om meteen met mijn man in de auto te springen naar Leiden, mijn buurvrouw te vragen om bij mij thuis te gaan slapen vanwege de kinderen die nog klein waren, en het lukte mij ook om mijn zus in Maastricht te bereiken om ook te komen.
Als ik het zo opschrijf dan voel ik nog de adrenaline door mijn lijf stromen… Maanden, werkelijk maanden later, toen mijn moeder al 5 maanden was overleden begon bij mij het besef door te dringen van deze voor mij hele grote verandering…..
Een Life changing event? Dat vond ik het toen eerst niet. Ik werkte nog steeds bij hetzelfde bedrijf, woonde nog in hetzelfde huis, kinderen gingen naar dezelfde school.. alles ging gewoon door… maar ergens toch ook weer niet. Maar wat is dit ergens dan?
Het wegvallen van een ouder is niet zozeer in het dagelijkse leven te merken, maar juist op een veel diepere laag in je bewustzijn. Je bedding is veranderd, sterker nog: een belangrijk fundament van jouw bedding is verschoven, is overgegaan naar een andere toestand. Je hebt je ineens te verhouden tot een veranderd systeem, in mijn geval met nog maar één ouder. Dit veranderde systeem voelt anders, omvat rouw en angst voor het onbekende. Alle verhoudingen die zo vertrouwd voelen, zijn opeens heel anders.
Verandering op een diepere laag…..
Life changing events zijn die gebeurtenissen waarbij juist op die diepere laag van je bewustzijn verandering plaatsvindt. Deze verandering werkt vanuit deze diepere laag langzamerhand naar boven naar je bewustzijn in het leven van alledag, en gaat zich manifesteren in je bewuste leven. Ineens komen er vragen over zingeving, hoe zinvol is je leven, je werk? Je gaat je realiseren dat het leven ook voor jou ineens voorbij kan zijn. Je gaat je realiseren dat het NU is dat je leeft, en dat het NU is dat je een bijdrage kan leveren en dat het NU is dat je samen kunt zijn met jouw eigen familie.
Ik realiseerde mij na ruim vijf maanden dat ik tijd moest nemen, tijd om mijzelf hiertoe te verhouden. Ik, die altijd werk op absoluut nummer 1 had staan, hoorde mijzelf vragen aan mijn manager om een paar maanden onbetaald verlof. Zodat ik voor mezelf tijd kon vrijmaken om te gaan verwerken.
Het gekke was, dat ik mij nog herinner dat waar ik normaal al moeite zou hebben om één dag vrij te vragen deze vraag om onbetaald verlof voor mij als de meest logische oplossing kwam. Sterker nog, ik dacht zelfs: “als ze mij dit niet geven, dan neem ik ontslag”. Zo duidelijk was het voor mij dat er nu echt tijd besteed moest worden aan begrijpen, doorleven, voelen van dit life changing event. En dat ik daarna pas weer verder kon gaan met mijn leven. Mijn zwager zei het destijds zo: “voortaan, zal er altijd een periode zijn van vóór het overlijden van je moeder en een periode van ná het overlijden van je moeder”.
Opnieuw herrijken is nodig……
Tijd nemen na een life changing event is belangrijk. Tijd om te verwerken en ook om jezelf de kans te geven om een nieuwe modus te vinden; in je te verhouden tot dit event en tot de belangrijke mensen om je heen. Opnieuw te herijken, wat is echt belangrijk voor mij? En wat is het dat ik wil doen in mijn werkzame leven? Wanneer heb ik bereikt wat ik wil bereiken? Of, heb ik dit al lang bereikt? Ben ik de dingen aan het doen, die ik graag wil doen in mijn werk?
Heeft dit effect gehad op mijn werk? Ja, absoluut, ik ben op dat moment in mijn leven, gestart met een zoektocht naar mijn eigen persoon en mijn eigen thema’s en waarden en zingeving. En na een lange reis heb ik uiteindelijk gevonden wat ik zocht. Ik ben ander werk gaan doen dat veel dichter bij mijn hart ligt en mij heel veel voldoening geeft.
Is een life changing event voor iedereen zo’n grote verandering? Dat is moeilijk te zeggen, iedereen reageert anders op een life changing event en tegelijkertijd krijgen wij allemaal onze eigen “wake-up call”; het is alleen een kwestie van de signalen ook kunnen oppakken. En het aandurven om jezelf de vrijheid te geven om op zoek te gaan. Ik praat er graag met je over en als je wilt, ga ik samen met jou op zoek, naar de nieuwe invulling van jouw werkzame leven, die past bij de persoon die je nu bent geworden.
Afgelopen weekend was ik in Parijs met mijn dochter. Op zoek naar een paar schoenen, werden we super vriendelijk geholpen door deze man. Hij is 1 van de vele bijna identieke medewerkers in deze bekende schoenenketen..
Ondertussen viel mij zijn bedrijfskleding op en ik vroeg mij af: “Wat is er nog over van de eigen identiteit van deze man?”
Hij moet blijkbaar verplicht deze bedrijfskleding aan… Hij en al zijn collega’s lopen allemaal in exact dezelfde broek en shirt met zwart-wit streepjes. Het lijkt eigenlijk net gevangenis kleding. En is dat ook niet een beetje zo?
In hoeverre kan deze man nog zichzelf laten zien, vroeg ik mij af. Hoeveel eigen identiteit is hier nog over? En, waarom zou je zo ver willen gaan als medewerker?
Als je goed naar de foto kijkt zie je een bijzonder kapsel met vlechtjes en daarnaast zag ik nog een grote verscheidenheid aan oorbellen. De oorbellen en het kapsel zijn eigenlijk de enige mogelijkheden voor deze man om zijn eigenheid te laten zien.
Verder, zie je misschien ook nog het oor-telefoontje, waarmee hij continu met collega’s overlegt over schoenen.. zelfs hier is er weinig vrijheid om even jezelf te zijn en rustig je eigen gedachten te hebben, er spreekt immers steeds iemand direct in je oor….
Tijdens mijn weekend in Parijs bleef deze vraag door mijn hoofd gaan, waarom zou je zo ver willen gaan en zoveel eigen identiteit inleveren en je transformeren tot deze bedrijfsidentiteit? Uiteindelijk kwam ik op de volgende gedachten: “Zou deze man juist zijn identiteit ontlenen aan deze bedrijfsidentiteit?” Zeg maar, dat hij er trots op is om deze identiteit uit te mogen stralen? Dat hij werk heeft en dit kan laten zien? (Ook in de metro op weg naar huis?). En, als dat dan zo is, in hoeverre is hij zich er bewust van dat hij nog maar zo’n klein stukje eigen identiteit mag laten zien?
Dit raakt mij in mijn eigen herinneringen aan mijn jeugd op een strikte Engelse basisschool met schooluniformen. Elk kind exact hetzelfde gekleed, geen enkele mogelijkheid om je eigen ik uit te drukken (oorbellen streng verboden en zelfs haardracht waren regels voor!). Veel kinderen ontleenden hier zekerheid aan. Voor ons juist onzekerheid, omdat mijn moeder ervoor koos om ons juist in het B-merk uniform te hijsen wat net niet paste bij de andere uniformen van de andere kinderen.
Hoe vaak vraag jij je bewust af of de identiteit van jouw werkgever nog wel past bij jouw eigen identiteit? Mag je op je werk jezelf zijn met jouw eigen unieke kwaliteiten?
We zijn ons er niet altijd bewust van dat onze eigen identiteit niet meer matcht met de uitstraling van het bedrijf waar we werken. Vaak groeit dit besef heel langzaam en merken we vooral onvrede en te weinig voldoening in ons werk maar kunnen we er niet echt de vinger op leggen.
Bewustwording is hier de belangrijkste 1e stap. De 2e stap is je te realiseren dat je altijd een keuze hebt: OF Je kan blijven en je conformeren; OF je kan je ongenoegen gaan ventileren en rebelleren; OF je kan de conclusie trekken dat deze plek niet meer echt past bij jou en wie jij wilt zijn. En, je alleen al te realiseren dat je altijd een keuze hebt, dat jij altijd beslist, elke dag weer, kan al voelen als een hele bevrijding!
